Nane ve traktör bilimi

6 Şubat 2024

Uyanıp Derin ve Merin’le odadan çıktık çünkü Derin Merin’i öyle seviyor, öyle çok konuşup güldürmek istiyor ki, Serin’i uyandırmasından endişe ediyorum. Benim için çocukların uykularını alarak tamamen kendi kendilerine uyanmaları çok önemli.

Dışarı çıkıp dolaşırken sohbet ettik. Uykularını almaları gibi, çocuklarla sohbet etmek de çok önemli, hatta çok daha önemli. Çocukların anlatacak çok fazla şeyleri var. Deneyimleri onlara heyecan veriyor, her gün yeni keşifler yapıyorlar. Biriyle konuşmaya, anlatmaya, paylaşmaya ihtiyaçları var. Çok bilen, anlattıklarını zaten yaşamış, görmüş biri gibi değil de, bildiklerimi unutup dikkatle kulak verdiğimde öğreniyorum. Hiç bilmediğim ve çocuklarımdan başka kimsenin bana veremeyeceği şeyler duyuyorum. Mesela Derin şu an arabalarla ilgili her detayla ilgileniyor. İlgimi çekmese de artık ilgilenmek için daha çok çaba harcıyor, arabalara dikkat etmeye uğraşıyorum. Çünkü O’nu seviyorum ve sevgimi ilgilendiği şeyle ilgilenerek göstermeye çalışıyorum. Spor salonunda eğitmenlerden biri Derin’e “Nasıl hem bu kadar yakışıklı hem de tatlı olabiliyorsun?” demiş. Ben de Derin’e bakıp sık sık bunu düşünmüşümdür. Bir yabancıdan duyduğuma şaşırsam da alışkınım. En iyi yaptığı şey çok iyi bir çocuk olmaktır.

Merin’in uykusu gelince içeri girdik. Uyutup yürüyüşe çıkmam gerek ama kahvaltıyı düşünmem gereken zamanı dışarda Derin’le geçirdim. Ben nasıl yapsam diye düşünürken Derin “Anne sen pankek hamuru hazırlayıp yürüyüşe git. Ben pişirir, Serin için hazırlarım.” dedi. O sırada Serin ve Ali de uyandı. Ben de rahatça yürümeye çıktım. Çocuklar yine kapıya çıkıp beni uğurladılar. Fakat Merin yine 10 dakika sonra uyandı. Bir sorun var, artık ben yürürken kanguruda uyumuyor. Dönüp Merin’i Ali’ye bıraktım ve eve yakın yolda yürümeye devam ettim.

Döndüğümde Serin Merin’i oyalamaya çalışıyor, Ali de eşlik ediyordu. Merin görmeden hızlıca duş aldım. Merin beni görünce öyle güzel sızlanıp gülümsüyor ki, ayrı kalıp kavuşmayı da iple çekiyorum.

Merin sabah uyuyamadığı için huzursuz. Böyle huzursuz olmasına alışık değilim. Sessiz bir odaya çıkıp uyuttum. Çocuklar da işlerini halletmek için dışarı çıkan babalarıyla gittiler. Merin uyurken çocuklarla ilgilenemiyorum, gitmelerine sevindim. Defalarca denememe rağmen Merin’in yanından kalkamadım. Her denememde uyanıyor. Ben de teslim olup dinlenmeye çalıştım.

Çocuklar kısa sürede döndüler. Merin hala uyurken Serin kitaplığın önüne gelmiş, Senin Seçimin kitaplarına bakıyordu. Beraber okumayı teklif edince çok mutlu olup kucağıma kuruldu. Ne yaptığımız önemli değil. Ne yapıyorsak beraber yapmamız önemli. Hamilelik ve doğumdan bu yana çocuklara ayırabildiğim zaman azaldı. Çocuklarla geçirebileceğim her fırsatı, diğer her şeyi erteleyerek değerlendirmeye çalışıyorum.

Merin uyandığında biraz da domino oynadık.

Artık açlıktan kıvranıyordum. Her şeye yetişmek ve doğru zamanda yapmak mümkün değil. Serin dergi okumak istedi ama yiyecek bişeyler hazırlamam gerektiğini söyledim. Zar zor çocukların en sevdiklerinden olan kısır yapmaya başladım. Serin’den bahçeden nane getirmesini istedim. Bu sırada haftalar önce kuruması için kavanoza koyduğu naneyi buldum. Böyle kurumayacağını söylemiştim ama sonra karışmaktan vazgeçtim ve deneyip görmesini istedim. Nane toplamaya beraber çıktık. Nanelerin yanında geçen senelerde bulduğumuz çikolatalı nane isimli koyu yapraklılar vardı. Serin Google lens uygulamasıyla tekrar araştırdı. Koklayıp dokularına baktık. Emin değiliz, biraz daha araştıracağız. Merin bir dalı alıp ağzına soktu. Serin iki farklı yaprak getirip tahmin etmemi istedi, karşılaştırdı. Keşiflerini izlemek hayranlık uyandırıyor. Yemeğe lazım olan naneyi toplamak bile küçük bir bilim çalışmasının önünü açıyor.

Ali ve Derin tüm öğleden sonra traktör ve kepçeye bakmaya gelen servis çalışanı ile beraber arazidelerdi. Ali, Derin’e “Oğlum traktörle ilgili yapılması gereken her şeyi sen biliyorsun. Adamla konuş anlat. Sana bırakıyorum. Benim kepçeyle ilgilenmem gerek.” demiş. Derin servis çalışanına tüm eksikleri, yapılması gerekenleri anlatmış. Üstüne bir de diğer traktörleri, özelliklerini, iyi ve kötü yönlerini konuşmuşlar. Adam Derin’in konuya bu kadar hakim olmasına şaşırmış. Konuşmasını da çok sevmiş. “Sen istersin de ben yapmaz mıyım Alicim. Çok takdir ettim, sevdim seni. İlgilisin, benden iyi biliyorsun nerdeyse.” demiş ve Derin çok mutlu olmuş tabi. Düşünüyorum da Derin’in bu aşamaya ulaşması üç yıl sürdü.

Derin hem köy, hem şehir kültüründe büyüyor. Aslında sadece Derin’in değil, köydeki çocukların genelde gerçek hayatla ilgili konulara daha hakim olduğunu, işlere daha çok katılım sağladıklarını düşünürdüm. Ama artık görüyorum ki köyde de çocuğun okula gidip derslerini çalışması daha önemli hale gelmiş. Geriye kalan zamanlarını da ekranlarla geçirir olmuşlar.

Bu arada biz kızlarla manava, markete gittik. Artık bunları yapmak bile zamanımı aldığından, alışverişlerimizi çalışanımız aylardır siparişle getiriyor. Arada dışarı çıkıp manavdakilerle, markettekilerle sohbet etmeyi özlüyorum. İzmir’de büyüdüm. Küçük yerde yaşamayı çocukluğumdan beri hayal ederim. Gilmore Girls dizisi favorilerimdendir. En sevdiğim yanı herkesin birbirini tanıdığı küçücük kasabadaki renkli, samimi hayatları.

Gelince manavdan aldıklarımı eve getiremedim, Merin’in uykusu geldi. Merin’in uyku aralarında yaşıyorum ve bu çok kısıtlı bir zaman. Hava kararınca Ali ve Derin bir görüşmeden geldiler. İşlerini halletmenin mutluluğu ve coşkusu içindeydiler. Derin, Ali’nin görüşmesi sırasında beklerken sevdiği arabaların isimlerini ve fiyatlarını yazıp karşılaştırmalar yapmış. Hayatlarında her boşluğu, sıkıntıyı dolduracak ekranlar olmayınca ilgileri olan şeye odaklanabiliyor, farklı yöntemler deneyebiliyorlar. Bu örnekleri görmek ekrana koyduğum mesafe konusunda tutarlı olmama yardımcı oluyor.

Bugün film günüydü. Serin’in çoktandır merak ettiği Polar Express filmini izledik. Derin önce bundan hoşlanmadı ama sonra filmi çok beğendi. Filmin ardından günlük rutinlerle bu güzel gün de sona erdi.