Tatlı Krizi

12 Şubat 2024

Her sabah olduğu gibi Merin’i severek uyandık. Merin şu an ailemize en iyi gelen, sık sık gülümsememizi sağlayan, sevgiyi iliklerimize kadar hissettiren en tatlı varlık. Nedense çocukların mutlaka kıskançlık hissedeceklerini, kendilerini engelleyeceği için bazen kızabileceklerini hayal etmiştim. Ama aksine her gün, her sabah, her an coşkuyla seviyor, paylaşıyor, anlamaya çalışıyor, mutlu ediyorlar.

Çocuklar bu sabah albümlere bakmaya devam ettiler. Geçmişte yaşadıklarımızı anlatan fotoğraf ve yazıların değeri benim için her şeyin üstünde. Geçmiş bugünü anlamlandırıyor. Geçmişi izleyerek bugüne kadar yaşadığım değişim ve gelişime şükrediyorum. Çabalarımı takdir ediyorum. Bugün daha iyisini yapmak için nedenler buluyorum. Her gün yazıyor, dokümantasyon yapıyor olmamın sebebi de bu. Çocuklara bırakacağım maddi hiç bir şeyim yok. Sanat eseri gibi yaşanmış bir hayat ve bu hayatı anlatan yazıları, fotoğrafları bırakmayı planlıyorum.

Merin’le dışarda dolaşıp kedileri besledikten sonra sabah uykusunu uyudu. Günde 3-4 kez uyuyor. Bugünlerde bir saatte uyansa da aslında en uzun uykusunu iki saat kadar sabah uyuyor. Gün içinde de 2-3 saat aralıklarla 45 dakika ya da bir saat uyuyor. Akşam 8-9 arası gece uykusuna yatıyor. Sabah 8-9 arası uyanıyor. Gece bir çok kez uyanıyor, emziriyorum ve gözünü bile açmadan tekrar uyuyor. Böylece defalarca uyansam da nispeten uykumu almış uyanıyorum. Bebekle uyuyor olmanın avantajı bebeği tam uyandırmadan, kendim de kalkmadan uykuya devam edebilmek.

Derin hafta sonu görüşmeyi planladığı arkadaşı Cihangir’i göremediği için bugün plan yapmış. Merin uyanır uyanmaz yola çıkmak için arabaya oturduk ama Derin’in babasına traktörle mazot götürmesi gerekiyormuş. Çalışanımızın mazotu çarşıdan getirmesini bekledik. Derin böyle sorumlulukları çok seviyor ama bugün arkadaşını görmek için sabırsızlandığından isteksizdi. İşini halledip koşarak arabaya bindi ve “Hadi anne! Çabuk! Geç kaldık!” diyerek bağırdı. Heyecanla yola çıktık.

İki arkadaş buluşmaktan çok mutlu oldular. Ben de arkadaşım Rabia’yı görmekten çok mutlu oldum. Biraz X-Box oynadılar. Bilgisayar oyunları daha dün hayatımıza tekrar girdiğinden tuhaf hissettim. Bu oyunlara harcanan zaman beni rahatsız ediyor ve her zaman da edecek sanırım.

Biraz oynayıp dışarı çıktılar. Bisiklet sürüp yakınlarda bir parka gittiler. Rabia danışanıyla seansına gidince acıktığımızı fark ettim. Çocuklarla yakınlarda bir yere yemeğe gittik. Keyifle yemek yiyip kafeye geçtik. Kafede Serin’in istediği ama benim almayacağımı söylediğim bir tatlı yüzünden kriz yaşadık. Çok zorlandığım bir saat geçirdim. Bugünlerde Serin’le yaşadığım sorunlar ebeveynliğimi sorgulamamı gerektirdi. Neyi yanlış yaptım, daha iyi ne yapabilirdim diye düşündüm. Yönetmem gereken çok fazla durum olduğunda ben de strese giriyorum. Üç çocuklu hayata hala alışmaya çalışıyorum. Çocuklarımı daha iyi tanımalı, verdikleri işaretleri daha iyi okumalıyım.

Sorunu kısa zamanda çözdük. Çocukların krizi dibine kadar yaşadıktan sonra hiç bir şey olmamış ya da küllerinden doğmuşlar gibi çıkmaları beni hayrete düşürüyor. Kendime gelmekte zorlandığımdan, onlar gibi olmak isterdim. Belki de yetişkin olarak kendimi tuttuğum, sabretmeye çalıştığım, onlar gibi kendimi bırakamadığım için aynı rahatlamayı yaşayamıyorum. Öfkemi, üzüntümü rahatça, hatta karşı tarafı çok rahatsız eden şekilde ifade ettiğimde ben de büyük rahatlama hissediyorum aslında. Ama anne baba olmak öfkemizi hunharca çocuklara boşaltamayacağımızın kanıtı. Her zaman başarılı değilim. Onların sadece çocuk, benim de sadece insan olduğumu da unutmadan çabalıyorum.

Rabia’yla bir kahve içtik ve eve doğru yola çıktık.

Yolda günün harika geçtiğini söyleyip teşekkür ettiler. Olan biteni anlattılar. Çok mutlulardı. Yorgunluğuma değdi ve buna çok memnun oldum.

Eve gelince Derin yine yaşadıklarını anlatmaya devam etti. Parkta beş çocuğu oynayan ilgisiz annenin taklidini yaptı. Derin rol yapmaya bayılıyor. Gayet başarılı bu işte.

Merin’e Aç Tırtıl kitabını okudum. Serin beni çok güldüren hızlı özçekim videoları yaptı. Çocuklar çok başarılı sanatçılar. Eserleri sürekli sergilenmeli, herkese ulaşmalı. Devamlı üretiyorlar ve biz çoğunu fark etmiyoruz bile.

Kitap okuyup uyuduk. Gece yoğun yağmur ve fırtına başladı. Elektrikler gitti. Korkmasınlar diye okuma lambalarını açıp ben de uyudum. Gün böyle sona erdi.